[New post] விதி கொடியது: ராம பிரானின் 16 பொன்மொழிகள் (Post No.4337)

ShoppingYahoo

• Tamil and Vedas <comment-reply@wordpress.com>
 
• 26 Oct at 5:44 AM

To

• theproudindian_2000@yahoo.co.in

Message body

Tamil and Vedas posted: " Written by London Swaminathan   Date: 26 October 2017   Time uploaded in London- 12-44     Post No. 4337 Pictures shown here are taken from various sources such as Facebook friends, Books, Google and newspapers; thanks. வா" Respond to this post by replying above this line New post on Tamil and Vedas விதி கொடியது: ராம பிரானின் 16 பொன்மொழிகள் (Post No.4337) by Tamil and Vedas Written by London Swaminathan Date: 26 October 2017 Time uploaded in London- 12-44 Post No. 4337 Pictures shown here are taken from various sources such as Facebook friends, Books, Google and newspapers; thanks. வால்மீகி ராமாயணத்தில் அயோத்தியா காண்டத்தில் ராமன் வாய் மொழியாக 16 ஸ்லோகங்கள் வருகின்றன. அவற்றில் வள்ளுவர், இளங்கோ கூறிய ஊழ்வினை கருத்துக்களைக் காணலாம். அதாவது, வள்ளுவருக்கும், இளங்கோவுக்கும் முன்னதாக, ஆயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளாகப் பாரத நாட்டில் உள்ள கருத்துக்கள்தான் இவை. சிலர் ஊழ்வினைக் கருத்துக்களை மட்டும் முன்வைத்து வள்ளுவனுக்கும் இளங்கோவுக்கும் மாற்று மதம் கற்பிப்பர்; சமணர் என்று புலம்புவர். அது தவறு என்பது ஒட்டுமொத்த நூலையும் படித்து எடை போட்டால் தெரியும். ராமாயணமும் மஹாபாரதமும் நமக்குத் தெரிந்த கதைகள்தாம். ஆயினும் அவைகளில் நிறைய நுட்பமான விஷயங்கள் உள்ளன. கதைப் போக்கை மறந்து விட்டு உவமைகளாகக் காணவேண்டும்; பொன் மொழிகளாகக் காணவேண்டும். அவை நல்ல இன்பம் பயக்கும். இதோ முதலில் சுருக்கமாக 16 பொன்மொழிகள், ஸ்லோகங்களுடன் கொடுக்கிறேன். நேரம் கிடைக்கும் போது வால்மீகி எழுதிய 24,000 ஸ்லோகங்களை, 48,000 வரிகளை ஊன்றிப் படியுங்கள்; தேன் ஊறும்; நாக்கில் அல்ல; மனதில், உள்ளத்தில். அதைத்தான் மாணிக்கவாசகர் ‘உலப்பிலா ஆனந்தமாய தேனினைச் சொரிந்து’ என்று சொன்னார் போலும். சர்வே  க்ஷயஅந்தா நிசயா: பதன அந்த: சமுக்ச்ரயா: சம்யோகா விப்ரயோக அந்தா மரண அந்தம் ச ஜீவிதம் सर्वे क्षय अन्ता निचयाः पतन अन्ताः समुग्च्छ्रयाः | सम्योगा विप्रयोग अन्ता मरण अन्तम् च जीवितम् || २-१०५-१६ சேர்ந்தன எல்லாம் கரையும்; உயர்ந்தன தாழும்; சேர்ந்தவர் பிரிவர்; பிறப்பவர் இறப்பர். xxxx யதா பலானாம் பக்வானாம் ந அன்யத்ர பதனாத் பயம் ஏவம் நரஸ்ய ஜாதஸ்ய ந அன்யத்ர மரணாத் பயம் यथा फलानम् पक्वानाम् न अन्यत्र पतनाद् भयम् | एवम् नरस्य जातस्य न अन्यत्र मरणाद् भयम् || २-१०५-१७ பழுத்த பழங்கள் கீழே விழவேண்டும்; அதுபோல இருப்பவர்கள் இறப்பர். அவைகள் பயப்படுவதில்லை. xxxx யதா காரம் த்ருஅ ஸ்தூணம் ஜீர்ணம் பூத்வா அவசீததி ததா வசீதந்தி நரா ஜரா ம்ருத்ய வசம் கதா: यथा अगारम् दृढ स्थूणम् जीर्णम् भूत्वा अवसीदति | तथा अवसीदन्ति नरा जरा मृत्यु वशम् गताः || २-१०५-१८ உறுதியான கட்டிடங்கள் இடிந்து விழும்; அழிந்து போகும்அ. தைப் போல வயதும் மரணமும் வந்தே தீரும் xxxx அன்யேதி ரஜனீ யா து சா ந ப்ரதிநிவர்தத யாத்யேவ யமுனா பூர்ணா சமுத்ரமுதகாகுலம் अत्येति रजनी या तु सा न प्रतिनिवर्तते | यात्येव यमुना पूर्णा समुद्रमुदकाकुलम् || २-१०५-१९ இரவுப் பொழுது கழிந்துவிட்டால் திரும்பி வாராது; யமுனை நதி அதன் தண்ணீரைக் கடலில் கொட்டிவிட்டால் அது திரும்பிவராது. xxxxx அஹோராத்ராணி கச்சந்தி சர்வேஷாம் ப்ராணினாம் இஹ ஆயும்ஷி  க்ஷபயந்த்ய ஆசு க்ரீஷ்மே ஜலம் இவ அம்சவ: अहो रात्राणि गग्च्छन्ति सर्वेषाम् प्राणिनाम् इह | आयूम्षि क्षपयन्त्य् आशु ग्रीष्मे जलम् इव अंशवः || २-१०५-२० கோடை காலத்தில் தண்ணீரை சூரியன் வற்றச் செய்வதுபோல, ஒவ்வொரு நாளும் இரவும் பகலும் உயிரினங்களை மாயச் செய்கின்றன. xxxx ஆத்மானம் அனுசோச த்வம் கிம் அன்யம் அனுசோசசி ஆயு: தே ஹீயதே யஸ்ய ஸ்திதஸ்ய ச கதஸ்ய ச आत्मानम् अनुशोच त्वम् किम् अन्यम् अनुशोचसि | आयुः ते हीयते यस्य स्थितस्य च गतस्य च || २-१०५-२१ நீ நின்றாலும் நகர்ந்தாலும் வாழ்நாள் குறைந்துகொண்டே வரும்; ஆகைஅயால் உன்னைப் பற்றி வருதப்படு; மற்றவர்கள் குறித்து வருந்தாதே. xxxx சஹ ஏவ ம்ருத்யுர் வ்ரஜதி சஹ ம்ருத்யுர் நிஷீததி கத்வா சுதீர்கம் அத்வானம்சஹ ம்ருத்யுர் நிவர்தத सह एव मृत्युर् व्रजति सह मृत्युर् निषीदति | गत्वा सुदीर्घम् अध्वानम् सह मृत्युर् निवर्तते || २-१०५-२२ நாம் நடந்தாலும் மரணம் நம்மைப் பிந்தொடரும்; உட்கார்ந்தாலும் அதுவும் அருகில் அமர்ந்து ஓய்வெடுக்கும்; எவ்வளவு தூரம் போனாலும் அதுவும் வரும்; நாம் திரும்பி வந்தால் நம்முடன் திரும்பியும் வரும். xxxx காத்ரேஷு வலய ப்ராப்தா: ஸ்வேதாள் சைவ சிரோ ரஹா: ஜரயா புருஷோ ஜீர்ண: கிம் ஹி க்ருத்வா ப்ரபாவயேத் गात्रेषु वलयः प्राप्ताः श्वेताः चैव शिरो रुहाः | जरया पुरुषो जीर्णः किम् हि कृत्वा प्रभावयेत् || २-१०५-२३ நம் அங்கங்களின் மீது சுருக்கம் விழுகிறது; முடி நரைத்து விடுகிறது; முதிய வயது காரணமாக போன அழகு திரும்பி வருமா? xxxx நந்தந்த்ய உதித ஆதித்யேநந்தந்த்ய அஸ்தம் இதே ரவௌ ஆத்மனோ அவபுத்யந்தே மனுஷ்யா ஜீவித க்ஷயம் नन्दन्त्य् उदित आदित्ये नन्दन्त्य् अस्तम् इते रवौ | आत्मनो न अवबुध्यन्ते मनुष्या जीवित क्षयम् || २-१०५-२४ காலையில் சூரியன் உதிக்கும்போதும், மாலையில் சூரியன் அஸ்தமிக்கும்போதும் மக்கள் சந்தோஷம் அடைகிறார்கள்; ஆனால் அவர்களின் ஆயுள் குறைந்து வருவதை அவர்கள் உணர்வதில்லை. xxxx ஹ்ரச்யந்த்ய ருது முகம் த்ருஷ்ட்வா நவம் நவம் இஹ ஆகதம் ருதூணாம் பரிவர்தேன ப்ராணினாம் ப்ராண சம்க்ஷய: हृष्यन्त्य् ऋतु मुखम् दृष्ट्वा नवम् नवम् इह आगतम् | ऋतूनाम् परिवर्तेन प्राणिनाम् प्राण सम्क्षयः || २-१०५-२५ ஒவ்வொரு பருவம் வரும்போதும் ஏதோ புதிதாக வருவது போல மகிழ்கிறார்கள்; ஆனால் மாறி மாறி வரும் பருவங்களினால் அவன் ஆயுள் குறைந்துகொண்டே வரும். xxxx யதா காஷ்டம் ச காஷ்டம் ச சமேயாதாம் மஹா அர்ணவே சமேத்ய ச வ்யபேயாதாம் காலம் ஆஸாத்ய கஞ்சன ஏவம் பார்யா: புத்ரா: ச ஜ்நாதய: ச வசூனி ச சமேத்ய வ்யவதாயந்தி  த்ருவோ ஹ்ய ஏஷாம் விநா பவ: यथा काष्ठम् च काष्ठम् च समेयाताम् महा अर्णवे | समेत्य च व्यपेयाताम् कालम् आसाद्य कंचन || २-१०५-२६ एवम् भार्याः च पुत्राः च ज्नातयः च वसूनि च | समेत्य व्यवधावन्ति ध्रुवो ह्य् एषाम् विना भवः || २-१०५-२७ கடலில் மிதக்கும் இரண்டு மரக்கட்டைகள் சிறிது காலத்துக்கு ஒன்றாகப் பயணித்துப் பிரிந்து விடுகின்றன. அது போலத்தான் மனைவி, மக்கள், உடன்பிறந்தோர், சொத்து, சுகம் ,செல்வம் எல்லாம் சிறிது காலத்துக்கு உடன் வரும். அவை பிரிவது தவிர்க்கமுடியாதது. xxxxx ந அத்ர கஸ்சித் யதா பாவம் ப்ராணீ சமபிவர்ததே தேன தஸ்மின் ந சாமர்த்யம் ப்ரேதஸ்ய அஸ்த்ய அனுசோசத: न अत्र कश्चिद् यथा भावम् प्राणी समभिवर्तते | तेन तस्मिन् न सामर्थ्यम् प्रेतस्य अस्त्य् अनुशोचतः || २-१०५-२८ ஒருவனுடைய தலைவிதியிலிருந்து எவரும் தப்பிக்க முடியாது. மற்றவர் இறக்கும்போது அழுவதால் ஒருவன் தனது மரணத்திலிருந்து தப்பிக்க முடியாது. xxxxx யதா ஹி சார்தம் கக்சந்தம் ப்ரூயாத் கஸ்சித் ப்தி ஸ்தித: அஹம் அப்ய ஆகமிஷ்யாமி ப்ருஷ்டதோ பவதாம் இதி ஏவம் பூர்வைர் கதோ மார்க: பித்ரு பைதாமஹோ த்ருவ: தம் ஆபன்ன: கதம் சோசேத் யஸ்ய ந அஸ்தி வ்யதிக்ரம: यथा हि सार्थम् गग्च्छन्तम् ब्रूयात् कश्चित् पथि स्थितः | अहम् अप्य् आगमिष्यामि पृष्ठतो भवताम् इति || २-१०५-२९ एवम् पूर्वैर् गतो मार्गः पितृ पैतामहो ध्रुवः | तम् आपन्नः कथम् शोचेद् यस्य न अस्ति व्यतिक्रमः || २-१०५-३० வண்டியில் போகும் பயணிகளைப் பார்த்து நானும் பின்னால் வருகிறேன் என்று சொல்லுவதைப் போல நாமும் நமது முன்னோர் சென்ற வழியில் செல்கிறோம்; அது திரும்பிவராத  பயணம். அதில் சேர்ந்த பின்னர், புகார் செய்வதற்கு என்ன இருக்கிறது? xxxx வயஸ: பதமானஸ்ய ஸ்ரோதசோ வா அநிவர்தின: ஆத்மா சுகே நியோக்தவ்ய: சுக பாஜ: ப்ரஜா: ஸ்ம்ருதா: वयसः पतमानस्य स्रोतसो वा अनिवर्तिनः | आत्मा सुखे नियोक्तव्यः सुख भाजः प्रजाः स्मृताः || २-१०५-३१ ஓடும் நதியின் நீர் திரும்பி வருவதில்லை; அதுபோலத்தான் நம் வாழ்நாளும். ஒவ்வொருவரும் அற வழியில் இன்பம் அடைய முயல வேண்டும்; எல்லோரும் விரும்புவது சந்தோஷத்தைத்தானே. Slokas Source: valmikiramaan.net Translated by London swaminathan TAGS: ராமபிரான், விதி, பொன்மொழிகள், அயோத்யா காண்டம்